น่ำซ้องเป็นนิยายพงศาวดารจีน แปลและเรียบเรียงจากต้นฉบับภาษาจีน ไม่ปรากฏชื่อผู้แปลและปีที่แปล สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงกล่าวไว้ใน ตำนานหนังสือสามก๊กว่าเจ้าพระยาบรมมหาศรีสุริยวงศ์ (ช่วง บุนนาค) เป็นผู้อำนวยการแปลพงศาวดารจีนเรื่องนี้ในสมัยรัชกาลที่ ๔ เป็นหนังสือ ๕๔ เล่มสมุดไทย โรงพิมพ์หลวงพิมพ์ครั้งแรกเป็นหนังสือ ๒ เล่มเมื่อจ.ศ. ๑๒๓๓ (พ.ศ. ๒๔๑๔) ในสมัยรัชกาลที่ ๕
กนกพร นุ่มทอง สอบทานพงศาวดารจีนจีนเรื่อง น่ำซ้อง ฉบับภาษาไทยกับต้นฉบับภาษาจีนได้ข้อสรุปว่า น่ำซ้อง แปลจากต้นฉบับภาษาจีนเรื่อง หนานสื่อเหยี่ยนอี้(南 史演义; นิยายพงศาวดารเรื่องประวัติศาสตร์ราชวงศ์ใต้) ซึ่งมีอีกชื่อว่า หนานเฉามี่สื่อ (南朝粉秘史;ประวัติศาสตร์ลับราชวงค์ใต้) ผลงานของตู้กัง (มีชีวิตราวค.ศ. ๑๗๗๕) นักเขียนสมัยราชวงศ์ชิง เนื้อหาในฉบับภาษาจีนแบ่งเป็น ๓๒ บท กล่าวถึงเรื่องราวในวาชวงศ์ซ่ง ฉี เหลียงและเฉิน ซึ่งเป็นราชวงศ์ใต้ กนกพร นุ่มทอง ยังอธิบายว่าชื่อเรื่อง น่ำซ้อง ในฉบับภาษาไทยตรงกับคำว่า "หนานซ่ง" (ราชวงศ์ซ่งใต้) ในภาษาจีนกลาง แต่ไม่ตรงกับชื่อต้นฉบับเรื่องหนานสื่อเหยี่ยนอี้ การที่ฉบับภาษาไทยตั้งชื่อใหมโดยนำคำว่า "น่ำ" (ใต้: หมายถึงวาชวงศ์ใต้) มารวมกับคำว่า "ซ้อง" (ซ่ง) นั้นเนื่องจากนิยายพงศาวดารจีนเรื่องนี้กล่าวถึงราชวงศ์ซ่งใต้เป็นราชวงศ์แรก
หลังจากเรื่อง น่ำซ้อง ฉบับภาษาไทยพิมพ์ครั้งแรกเมื่อพ.ศ. ๒๔๑๔ มีผู้นำมาพิมพ์เผยแพร่อีกหลายครั้ง เช่น สำนักพิมพ์คลังวิทยา (พ.ศ. ๒๕๐๓) องค์การค้าของคุรุสภา (พ.ศ.๒๕๐๘) นอกจากนั้นยังมีฉบับพิมพ์อีก ๑ ฉบับ เป็นหนังสือหายาก เผยแพร่อยู่ในคลังสารสนเทศดิจิทัล มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ที่หน้าปกระบุชื่อว่า "พงศาวดาวจีนเรื่องน่ำซ้อง" แต่ก่อนเริ่มเรื่องใช้ชื่อว่า "หนังสือราชพงษาวดารจีนเรื่องน่ำซ้อง" หนังสือฉบับนี้พบเล่ม ๑ เพียงเล่มเดียว ความยาว ๔๑๗ หน้า (รวมหน้าปก) ระบุราคาเล่มลมละ ๕ บาทส่วนข้อมูลการพิมพ์อื่นๆ ลบเลือน ไม่สามารถอ่านได้
องค์การค้าของครูสภาพิมพ์เรื่อง น่ำซ้องเป็นหนังสือ ๔ เล่มไว้ในหนังสืชุดพงศาวดาวดารจีนเมื่อพ.ศ. ๒๕๐๘ โดยมิได้ระบุว่าพิมพ์จากต้นฉบับใด เรื่องขึ้นต้นด้วยศักราชที่พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดเกล้าฯ ให้จัดพิมพ์เป็นครั้งแรกว่า "ศุภมันสดุ ลุศักราช๑๒๓๓ อัชสังวัจฉรกติกมาศศุกระปักษทัศมีดิถีจันทวารบริเฉทกาลกำหนด[...]" จากนั้นจึงเริ่มเรื่องด้วยการเท้าความถึงเหตุการณ์ในเรื่อง สามก๊กว่า "เดิมเมื่อครั้งแผ่นดินจีน แบ่งออกเป็นสามส่วน เจ้าแผ่นดินทั้งสามไม่ขึ้นแก่กัน จีนจึงเรียกว่าสามก๊ก คือโจผีบุตรโจโฉ ถอดพระเจ้าเหี้ยนเต้เสีย ตั้งตัวเป็นกษัตริย์ครองสมบัติในเมืองฮูโต๋ ทรงนามพระเจ้างุ่ยเต้ [...]"ต่อด้วยเรื่องราวการครองราชสมบัติของกษัตริย์พระองค์ต่างๆ ในแผ่นดินไซจิ้น แผ่นดินได้ฮั่น จนถึงสมัยพระเจ้าเฮาบู๊เต้ในแผ่นดินตั้งจิ้น จากนั้นจึงเล่าถึงพระเจ้าอันเต้ (โอรสพระเจ้าเฮาบู๊เต้) และกษัตริย์อีกหลายพระองค์สืบต่อมา เรื่อง น้ำองจบด้วยข้อความว่า "เมื่อผู้ใดมั่นอยู่ในยุติธรรมแล้วก็อาจระงับทุกข์ภัยและความร้อนใจต่างๆ ในปัจจุบัน เมื่อไปด้วยการยุติธรรม ซึ่งปู่และบิดาประพฤติมั่นมาในสันดานนั้นก็คงจะให้ผลเจริญแก่บุตรและหลานสืบต่อไปเป็นแท้"
เนื้อเรื่อง น้ำช้อง กล่าวถึงลำดับการครองราชย์และการสืบสันตติวงศ์ของกษัตริย์ราชวงศ์ต่างๆ ในยุคราชวงศ์ใต้ ตลอดจนลักษณะการปกครอง หลักการบริหารบ้านเมืองการช่วงชิงอำนาจของเหล่าขุนนางและนางสนม ความสามัคคี ความสำคัญของศักดิ์ศรีและการยึดมั่นสัจจะ มุ่งมันให้เห็นความถูกต้อง ความยุติธรรมซึ่งสิ่นที่ทุกที่หนึ่งมีและพึงปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขของอนุชนรุ่นหลัง พงศาวดารเรื่องนี้นำเสนอเนี้อหาอย่างเป็นลำดับ ช่วยให้ผู้อ่านจดจำชื่อราชวงศ์ ชื่อกษัตริย์ และชื่อบุคคลในประวัติศาสตร์ได้ง่าย
0
