ผุดเกิดมาลาร่ำ

ในเรื่อรางของรุ่งสาง ระหงคู่โคมไฟสว่างขาวบนเสาซ้ายขวาขนาบประตูรั้วบ้านหลังใหญ่ฝั่งซ้ายหนึ่ง ส่งถ้อยสนทนาข้ามซอยอกแตกสายเปลี่ยวสองเลนที่ถูกผ่ากลางด้วยคลองส่งน้ำแคบ รินน้ำมาไม่ขาดสาย ถ้อยสนทนาจากคู่โคมรั้วบ้านฝั่งหนึ่งตัดข้ามไปยังคู่โคมรั้วบ้านอีกฝั่งหนึี่งซึ่งเก่ากว่า เป็นประสานถ้อยที่ไร้คำ เอื้อนเอ่ยผ่านตำแหน่งแห่งที่ตรงข้ามกัน ในสลัวรุ่งไร้แปดเปื้อนฝุ่นแห่งวัน ในเจืออากาศใสเคล้าไอหมอกยามเช้าหลังฝนกลางคืน เรื่องควรเริ่มตรงนี้ ในรับรู้กลางๆ ยามเรื่อสางอย่างนี้ หรือว่าเริ่มตรงฉากอื่นดี ในความลังเลใจ มุมมองกลางๆ อย่างนี้จะนำมาซึึ่งบทต่อใด...