ดั่งเรือนร่างไร้องคาพยพ

รวมเรื่องสั้นเล่มใหม่ของภู กระดาษ ยังคงเอกลักษณ์เฉพาะตัว เล่าเรื่องความไม่เป็นธรรมที่รายล้อมอยู่รอบตัวอย่างชาญฉลาด เขาสะท้อนปรากฎการณ์ทางสังคมจากภาษาของเขา แทรกคำพื้นถิ่นอีสาน แทรกจังหวะการเล่าเรื่องที่กระตุกต่อมทางภาษาได้น่าสนใจ ยิ่งโดยเฉพาะกับการผูกเรื่อง สร้างตัวละคร เขาแทรกทัศนคติของเขาลงไปอย่างชัดแจ้ง ทว่าแนบเนียน

มีความตรงไปตรงมาตามสไตล์ แต่ยอกย้อนลักหลั่นจากภาพการสะท้อนสังคม หนุ่มอีสานสะกัดความน้อยเนื้อจากการถูกกดขี่ผ่านงานเขียนได้สนุก อ่านจบไปทีละเรื่องๆ แล้วพบว่าทุกอย่างเชื่อมโยงกันอย่างน่าประหลาด เหมือนดั่งเรือนร่าง ไร้องคาพยพ