วัฏจักรไร้สำนึก

ในภาวะที่ชนชั้นกลางเป็นใหญ่ ทุกคนมุ่งหน้าสู่ความก้าวหน้าและเห็นความสำเร็จเป็นพระเจ้า ใครจะรู้บ้างว่าเส้นทางที่ดูสวยงามเหล่านั้นอาจแฝงไว้ด้วยความพร่าเลือน เนื่องเพราะความจริงกับความลวงกำลังกลืนกินเข้าไปอยู่ในเนื้อเดียวกันจนยากจะแยกแยะ

“ปองวุฒิ รุจิระชาคร” นักเขียนหนุ่มซึ่งเคยมีผลงานหนังสือมามากมายในชื่อ “ปองวุฒิ” ซึ่งส่วนใหญ่เป็นงานเขียนแนวตลาด กลับเห็นความสำคัญของการเขียนงานแนวซีเรียสไรติ้ง เขาจึงเริ่มจากการเขียนเรื่องสั้นแล้วส่งไปประกวดตามที่ต่างๆ กระทั่งตกดอกออกผลเป็นรวมเรื่องสั้นในชุด “วัฏจักรไร้สำนึก” เล่มนี้

หนังสือเล่มนี้มีเรื่องสั้นจำนวน 10 เรื่อง บอกเล่าความพร่าเลือนและไม่มั่นคงของคนชั้นกลาง นับแต่เรื่องสั้น “เรื่องเล่าในโลกละครสัตว์” ที่เปรียบเทียบการ “เล่นละคร” ในคณะละครสัตว์กับสังคมมนุษย์ได้อย่างเฉียบคม เรื่องสั้น “เซเปี้ยน” ที่ฉายให้เห็นคุณค่าของชีวิตมนุษย์ท่ามกลางการรุกรานที่ไม่เคยรู้ตัวมาก่อน หรือกระทั่งเรื่องสั้น “เฉดสีของเงา” อันเปิดเผยความก้าวหน้าและตกต่ำของคนร่วมวิชาชีพได้อย่างกินใจ

แม้แต่ “มาแซล์ บาร์รังส์” นักวรรณกรรมไทยชาวฝรั่งเศสก็เคยชื่มชมด้วยการแปลผลงานของปองวุฒิมาแล้ว
นับเป็นรวมเรื่องสั้นคุณภาพที่นักเขียนหนุ่มผู้นี้ฝากฝีมือไว้ ซึ่งหนังสือเล่มนี้ถือเป็นรวมเรื่องสั้นเล่มหนึ่งที่ผู้เขียนภาคภูมิใจ ไปพร้อมกับการเขียนงานแนวตลาดและงานประกวดรางวัล คู่ขนานไปกับการมีนวนิยายและรวมเรื่องสั้นอีกหลายเล่มในอนาคต