กา(กบาทสี)ชาด

ซาชาเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่อพาร์ตเมนต์แห่งใหม่ เขาได้พบกับเพื่อนบ้านเป็นหญิงชราวัยเก้าสิบและป่วยด้วยโรคอัลไซเมอร์จนต้องเขียนกากบาทสีชาดบนบานประตูไว้

เพื่อเป็นเครื่องหมายบอกให้ตัวเองกลับเข้าบ้านถูก ซาชารับรู้ได้ว่าทาเทียนา อเล็กเซเยฟนา ไม่ใช่คนแก่เลอะเลือนทั่วไป เรื่องราวมากมายที่เธอยังจำได้และ

ถ่ายทอดให้เขาฟังนั้นเป็นเสมือนประวัติศาสตร์สำคัญอีกหน้าหนึ่งจากยุคสงคราม…

ความทรงจำในวันที่ถูกพรากจากลูกสาวและสามี ความทรงจำจากคืนวันที่ถูกจองจำในค่ายแรงงานไม่เคยเลือนรางจางหาย กากบาทสีชาดที่ทาเทียนา อเล็กเซเยฟนา เขียนไว้

หากมองให้ลึกซึ้งย้อนอดีตกลับไป อาจเห็นเป็นสัญลักษณ์สื่อความหมายการช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์อย่างไม่แบ่งฝักแบ่งฝ่าย และอาจเห็นเป็นกางเขนไม้

ตัวแทนของผู้คนที่ล้มตายเพื่อแลกกับสันติภาพของโลกในอนาคตและปัจจุบัน

กา(กบาทสี)ชาด (2017) นวนิยายของซาชา ฟีลีเปนกา นักเขียนร่วมสมัยชาวเบลารุส