เศษกระดาษ

“บุญโปรย” หรือ “เงาะ” เด็กหญิงผิวคล้ำผมหยักศก อาศัยอยู่กับยายและป้าที่รับเธอมาเลี้ยงแทนแม่ที่สนใจแต่เพียงลูกชาย เงาะเป็นหนึ่งในเด็กนักเรียนที่ต้องเดินคนเดียว กินข้าวคนเดียว...

เรื่องของเรื่องมันเริ่มมาตั้งแต่สมัยอนุบาล ในวันที่ครูหมีจับได้ว่าเงาะขโมยกินยาสีฟันของเพื่อนๆ จึงขู่ให้กลัว ทำให้เงาะเชื่อมาโดยตลอดว่าคนที่กินยาสีฟันจะต้องเป็นเอดส์ อีกทั้งเด็กหญิงแป้งที่มีพ่อเป็นหมอก็มักตอกย้ำให้เงาะและเพื่อนๆ เข้าใจผิดอย่างนั้นเรื่อยมา เงาะจึงโดดเดี่ยวจากเพื่อนๆ และชอบทำตัวเหมือนหนอนที่ซ่อนตัวอยู่ในถุงดักแด้

กระทั่งเรียนอยู่ชั้นป.6 เงาะต้องคอยดูแลเด็กดาวน์ชื่อนุ่มนิ่มที่เข้ามาเรียนร่วมชั้น ต่อมาเงาะจึงมีเพื่อนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้มีโอกาสแบ่งปันเสียงหัวเราะและเรื่องราวของเพื่อนๆ ที่ทุกคนต่างก็มีปัญหาแตกต่างกันไป เงาะจึงเริ่มเรียนรู้ถึงคุณค่าของตัวเอง และอยากให้ใครต่อใครได้รู้สึกเหมือนเธอในขณะนี้ ไม่ว่าเขาหรือเธอคนนั้นจะถูกเรียกว่าเป็น “เศษกระดาษ” ที่ไม่มีคุณค่าหรืออะไรก็ตาม